Simfonija u ljubičastom - Ljiljana Zeković

Radovi Gordane Kuč u Ateljeu Dado na Cetinju

Simfonija u ljubičastom

Modernim senzibilitetom, poetskom emanacijom i jasnim idejnim stavom, umjetnica slobodnom plastičnom igrom raznovrsnih oblika i materijala definiše slikovne i fizičke prostore, animirajući preko njih naše osjetilne i čulne senzacije

Likovni opus Gordane Kuč predstavlja jedinstven idejni korpus u kome svaka zamisao pronalazi svoj logički stvaralački put u prethodnoj. „Mi smo svi na nekom brodu, moj brod plovi - život ide“, kaže umjetnica koja duboko ponirući u svoju nutrinu i tajne prizvuke svijeta oko sebe, na svojim beskrajnim „putovanjima“ traži i nalazi nove inspirativne prostore.

Naime, potreba da uvijek teži određenom cilju, konačnom ishodištu svojih misaonih podsticaja, formirala je djelo u kojem je kroz pluralistička sredstva izraza, kombinovanja, prožimanja i dodire materijala različitih faktura, struktura, organskog i neorganskog porijekla, artikulisala svoj stvaralački kredo. Egzaltiranim, modernim senzibilitetom, poetskom emanacijom i jasnim idejnim stavom, ona slobodnom plastičnom igrom raznovrsnih oblika i materijala definiše slikovne i fizičke prostore, animirajući preko njih naše osjetilne i čulne senzacije. Beskonačno - konačno, introvertno - ekstravertno, energetsko - taktilno, transparentno - hermetizovano, arhetipsko - savremeno, ispitivanje primarnih vrijednosti materijala i eksperimentisanje njima, predstavljaju vitalističke atribute njenog stvaralaštva.

Gordanina sklonost ka „avanturi“ i neprestanom traženju novih iskaznih referenci nameće nam stav da njene radove posmatramo i analiziramo kao samostalne likovno - estetske kreacije, ali i kao dio cjeline koja sintetizuje psihograme njenog mikro i makrokosmičkog univerzuma.

Podsjetimo se ciklusa slika i kolaža: Male priče, Intervali, Razgovori, Težišta, ambijenata i instalacija: Zapisi sa putovanja, Put I, Dnevnici na uvid, koji, svaki na svoj način, otkrivaju umjetnicu posebnog senzibiliteta čiju suptilnu slojevitost možemo naći u kaligrafskoj prefinjenosti intimnog ženskog pisma.

U Ateljeu DADO Gordana Kuč predstavlja se projektom „The time is now“ (Vrijeme je sada), koji kao cjelina egzistira u cjelokupnom izlagačkom prostoru.

Vrijeme kao mentalna, temporalna i natčulna dimenzija javlja se u Gordaninom djelu kao tanana nit koja povezuje njen svijet intime sa božanskim - beskonačnim i ljudskim - konačnim simulakrumom. U memorijskim zapisima kojima definiše vlastiti unutrašnji svijet, svoje emocionalne i čulne senzacije, vrijeme predstavlja primarnu idejnu kategoriju.

Potreba da prodre u suštinu virtuelnog i pojmovnog značenja vremena, koje likovni umjetnik može izraziti samo vizuelnim senzacijama, nametnuli su joj stav da sopstveni prostor – dimenziju sopstvenog života zasnuje na kodiranim simboličkim i semantičkim vrijednostima.

Polazeći od aksioma da je vrijeme neodvojivo od prostora ona je galerijski prostor osmislila kao nosioca ideje da ljudsko vrijeme - negaciju vječnog, poveže upravo sa božanskim-nebeskim-kosmičkim vremenom apsolutno vječnim.

Zidovi i slike-objekti koji predstavljaju jedinstven likovni korpus uobličavaju suptilnu i magičnu „simfoniju u ljubičastom“. Preko ljubičaste, boje koja uspostavlja ravnotežu između neba i zemlje, čula i duha, Gordana osmišljava čovjekovu želju za vječnošću.

Zidovi - nebeski areal obojeni monohromnom tamnom-ugašenom ljubičastom, istog tonskog intenziteta, odvlače nas u kosmičko ništavilo gdje ne može da dopre ljudski um, i gdje se rađa nesvjesno.

Objekti-slike su postavljeni na podlozi – metafori zemaljskog fizikusa, i raspoređeni u prostoru kao kompozicijske cjeline. Na njima se javlja elemanat spirale koji je Gordana ranije koristila u ambijentalnom radu Zapisi sa putovanja, prezentiranom na Cetinjskom bijenalu 1997. godine, gdje su spirale ispunjene unutrašnjim ekspresivnim nabojima kao apstraktne, stilizovane, neikonične modulacije, sinhronizovanom ritmikom notnog pisma i arabeskom, koja otvara i zatvara, prekriva i otkriva zamršene puteve naše podsvijesti, „interpretirale“ tajne poruke njenog intimnog svijeta. Na izložbi „The time is now“ uzimajući spiralu kao osnovni motiv ona polazi od stava da vječnost nije toliko u nepomičnosti koliko u vrtlogu, u intenzitetu čina. Naime, spiralu koja simbolizuje vrijeme u cikličnom kretanju, Gordana definiše različitim oblikovnim formama: kružnicom, zarotiranim krugom, zamršenim Gordijevim čvorom i ritmalnim kadencama koje stvaraju beskonačnu igru formi i međuprostora.

Ljubičasta boja, spirala, slika-objekat, podloga-zid kao paradigme vječnog - neprestanog - konačnog - beskonačnog predstavljaju plastično-strukturalne elemente koji omogućavaju umjetnici da izrazi svoju zamisao o neodvojivosti univerzalnih kategorija vremena i prostora.

Ulazeći u Galeriju, čiji je prostor umjetnica osmislila kao jedinstvenu kompozicijsku cjelinu, posjetilac kao da se projektuje u neki vremenski vakuum, međuvrijeme, gdje ono sada briše granice između prošlog i budućeg, konačnog i beskonačnog.

Gordana Kuč, jedan od najtalentovanijih i najoriginalnijih stvaralaca savremene crnogorske likovne umjetnosti, i sa ove izložbe kao da nam poručuje haiku stihovima: „sa savršenim zadovoljstvom, slijedim svoju karmu kud god ona išla“.

Ljiljana Zeković